Dit het gebeur op die trein na Pretoria
Die weer was bitterlik koud
Innie hoekie sit ‘n meisie
Sy lyk vir my skaam en benoud

Die kondukteur, die vra vir haar kaartjie
Sy s?y’t nie geld om een te koop,
maar ek moet nou gaan na Pretoria
Al moet ek ook daarnatoe loop.

My moeder die l?aar op sterwe
en ek is haar enigste kind
En ek moet nou gaan na Pretoria
As ek haar nog lewend wil vind.

Die kondukteur die neem toe haar handjie
Daar’s ‘n traan in sy een linkeroog
Jy kan ry met my na Pretoria
Al moet ek jou kaartjie betaal!

In die kerkhof daar in Pretoria
Is daar ‘n nuwe hopie grond
Onder daardie hopie l?egrawe
‘n Droewige kindjie se moeder

Die kondukteur die neem weer haar handjie
Toe hy sien hoe die kleine meisie ly.
"Ek het nie eens ‘n kind nie
En nou kan jy maar by my bly!”