in het leven van weleer
huist het beest der eon machten
alle stralen dalen neer
toont de hemel ons haar krachten
in dit godverlaten oord
wordt het zwaard nabij gekoesterd
van een bodem eens verdort
ontspringt het water nu verwoestend

over vlaktes
zwermt de pest
de wil gebroken
niets dat rest

geef mij uw zicht onder de hemel
als brandend licht schijnt de nevel
schepper van vuur doop mij in uw zee
voor al op aarde u verdreef

in het levenslicht
aanschouw, velen buigen neer
maak hen tot slaaf van de leer
als de gesel
hij, alziend, verstrikt in de zin
toorn van wrevel
verwoest de wereld met uw storm
zegen het oordeel alom

u gaf mij zicht onder de hemel
eens schepper van licht nu gehuld in nevel