Alle trieste nevels sluieren
Doen drukken
Uw gemoed
Bedenk

Hoe dikwijls ge moogt luieren
In koesterend zonnegloed
En schenk
Door immer vrolijk voort te gaan
Helder water Aan het uitgedroogde meer
Van dit aards bestaan
Dan zult ge merken dat het leven weer gaat bekoren
Ja, somwijl zelfs Met een pijltje van dat schalkse Cupidootje
U het hartje doet doorboren

En wellicht, wellicht flitst er dan wel
Een fluisterende kreet door U hene
"Moeder Maria, klare bron
Waaruit het gulden beekje ontspringen kon
Dat Jezus heet!"

Dat was 't