Popió³ (Na Gruzach Domu Boga)

Popió³, dym i ?mieræ
Krew zmieszana ze ?niegiem,
wiatr wyjacy w zgliszczach.

Ból, rozpacz i ³zy
bezimiennych mogi³ cienie,
ukryte w naszych snach.

Stal, p³omieñ i krew
zaleg³e trupem pola,
zasnute dymem niebo.

Strach, przemoc i skowyt
Strwo¿one groz¹ serce,
wiej¹cy trwog¹ wiatr.

Kl¹twa wiecznej przesz³o?ci,
przekleñstwo martwego czasu,
skaza wielkiej jedno?ci,
marnosæ naiwnej istoty.

Zwoje magicznej eklipsy,
zaginionej w pomroce dziejów,
ukryte w niej s³owa mantry,
wracaj¹ od wieków na wieki.

Krew - napój wybrany przez Bogów,
¿elaza szczêk - ich sercom najblizsza pie?ñ.

Ogieñ - p³omienie syc¹ ich dusze,
Agonii jêk - ten odg³os karmi ich ja?ñ.

¯ycie i ?mieræ - jak dzieñ i noc,
Nienawisæ i mi³o?æ - jak ogieñ i woda,
Prawda i Fa³sz - jak S³oñce i Ksie¿yc.

Lata i dni, wieki i ery - mijaj¹ jak obrazy w snach,
umarli, u?pieni - przywa³ani do ¿ycia, gdy nadejdzie czas.

Bl¹dz¹cy w ciemno?ciach, szukajac wci¹¿ ?wiat³a - zagubieni w otch³ani czasu,
oszukani, zdradzeni - powtarzamy te b³êdy, które znamy od wieków.